Je baalt van die overgang! Niet alleen van die opvliegers en misschien ook van dat iets te korte lontje dat je de laatste tijd hebt, maar van ook die extra kilo’s waardoor je taille is verdwenen en van je geheugen dat je in de steek laat als je weer eens niet op een woord kunt komen. Dit kun je echt niet gebruiken in de verantwoordelijke baan die je hebt. Ook in je gezin met pubers heb je het gevoel dat alles tussen je vingers door glipt. Je hebt gewoon niet meer de energie om alles zo goed te regelen voor iedereen, zoals je altijd deed. Je ziet even niet in hoe dit ooit nog goed gaat komen. Zijn je beste jaren écht voorbij?

Op je werk merk je dat je steeds meer moeite hebt om je te kunnen concentreren. Je maakt soms zelfs fouten Tot nu toe weet je het nog aardig te verbloemen, maar hoelang nog? De overgang is niet over een jaartje weer weg, dat realiseer je je maar al te goed. Ook privé vergeet je steeds vaker dingen. Je hoofd is  één grote mistwolk. Want ook al komt het door de overgang, dat maakt het niet minder riskant als je je sleutels in de deur laat zitten of zonder paspoort naar je vakantiebestemming vertrekt. En die pubers van je dagen je behoorlijk uit met alles wat je schijnbaar niet meer weet. Terwijl jij wilt dat ze juist zien hoe sterk en slim je bent.

Je hebt zoveel leuke ideeën en goede voornemens, zowel op je werk als thuis, maar je komt tot níets. Vol frustratie realiseer je je dat je echt de energie niet hebt om iets te ondernemen. Je wilt nu écht quality time doorbrengen met je kinderen en leuke dingen met ze doen voordat ze het huis uit zijn. En die tijd is zo voorbij besef je, en je kunt het nooit meer terughalen. Toch kun je jezelf niet aanzetten tot actie. Verdrietig maak je het alleen maar erger door jezelf te troosten met ongezond eten (want, lekker makkelijk) en misschien zelfs ook nog met een wijntje -teveel- erbij. Heerlijk, even ontspannen, maar dat stemmetje roept: "je faalt weer".

Dan denk je aan vorige week, toen je een feestje had en allerlei excuses bedacht om niet te gaan, want… "met die dikke benen en dikke buik pas ik nergens meer in", "mensen vinden me vast zwak", "ik schaam me omdat ik al zo vaak heb geprobeerd kilo’s kwijt te raken, maar steeds weer de mist in ga". Je duikt standaard weg als er een foto wordt genomen, want dat is te confronterend als je die terugziet. Niet alleen vind je jezelf te dik, maar je ziet er ook niet echt blakend van gezondheid uit. Wat een rotgevoel, "zo was ik nooit", denk je. Je zou je graag weer zorgeloos, sexy, stralend en fit willen voelen. Maar ja, dan moet je ook iets aan sport gaan doen, maar wat?

Terwijl je met iemand staat te praten, word je net weer overspoeld door een onvoorspelbare opvlieger. Je schaamt je af en toe rot als het je overkomt in gezelschap, en voor je nachtrust is het ook niet goed als je weer eens een hele nacht badend in het zweet hebt liggen woelen. Uitgeput sleep je jezelf uit bed om aan de dag te beginnen. Hoeveel jaar gaat dit nog duren? 

Als je daar al niet humeurig van zou worden, dan helpen je veranderende hormonen ook niet echt mee om in  een zonnige stemming te zijn. Je bent vaker prikkelbaar (ook al vind jij zelf dat het nog wel meevalt, maar je directe omgeving denkt daar anders over ;-). "Niemand begrijpt mij", denk je steeds vaker, maar eerlijk gezegd begrijp je zelf ook niet helemaal meer wat er met je gebeurt. Prikkelbaarheid is nog zacht uitgedrukt, je bent steeds vaker super geïrriteerd en vooral je man moet het ontgelden. Je drukt de gedachten weg over hoe jullie verder moeten als de kinderen het huis uit zijn.

Je hoort wel dat deze klachten en gevoelens op jouw leeftijd 'normaal' zijn en bij de overgang horen maar… het voelt niet normaal, en wat is normaal eigenlijk? Accepteren dat dit het nu is? Als je nu geen actie onderneemt, wordt alles alleen maar erger. Je krijg niet alleen enorme spijt van de dingen die je níet hebt gedaan, maar je wordt ook steeds zwaarder en dat krijg je er nooit meer af. En dat is niet alleen slecht voor je zelfvertrouwen, maar ook voor je gezondheid! Je ziet steeds meer mensen om je heen ziek worden. En zo zul je nooit die vlotte oma zijn die met haar kleinkinderen op pad gaat. Zijn je gezinsleden niet trots op je en jij al helemaal niet op jezelf. De tranen springen in je ogen en de moed zakt in je schoenen. Moet je afscheid nemen van het beeld dat je altijd van jezelf had, namelijk een gezonde, slanke en stralende vrouw zijn? 

Als je eens vrijblijvend een gesprekje wilt hebben waarbij ik je gelijk wat gratis tips kan geven over hoe je de regie over deze klachten krijgt, klik dan op onderstaande button om een gratis sessie in te plannen van ongeveer 20 minuten.